Tazesinden Eski Bir Aşk Hikayesi...

    Bilirdim her şeyini. Nasıl nefes alıp verirsin uyurken, nasıl tepkiler verirsin sinirliyken, hangi film seni ağlatır, hangi içki seni canlandırır ve benzeri ve benzeri... Sonra bitti. Duyduğum bir nefes yoktu yanımda artık uyurken, tek başıma ağlamaya başladım izlediklerime, hatta sıkça ağlamaya başladım hissettiklerime. Sebep yokken, durup dururken, sırf o nefesi duyamıyorum diye; dünyanın en mutsuz insanı olup çıkıyordum bir anda. Sen benim sevgilimdin, sen benim dostumdun. Sadece bir insan değil kaybedilen, benim için bir dünya oldu. Onca emek yalan oldu. Her şey bir yere varacak diye bir şart yok ama, kolay değil işte; nefes yakınlığındayken bir anda hiç kimse uzaklığında olmak. Beni kıran, beni yıkan bir hiç kimse. Daha yaşlı hissediyorum ama daha bilge değil. Şimdi game over oldu ya, en baştan başlayacağım yani öyle mi? "Merhaba ben bıdı bıdı senin adın ne hımm evet ben de aynı yerde okuyorum a bayılırım ben de ona..." Hiç mecalim yok. Hayata iştahım kesik. İpi kopmuş bir uçurtma gibiyim, umarım sağ salim yere inerim...